Jak wszystko się zaczęło?

 

Jesteśmy grupą uczniów z klas Działań Twórczych Gimnazjum nr 13 im. Unii Europejskiej                          we Wrocławiu. Bierzemy udział w tegorocznej edycji Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN Przywróćmy Pamięć.  

Obecna edycja Programu realizowana jest przez Fundację Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego w Polsce w ramach partnerstwa z Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN oraz dzięki wsparciu Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zgodnie z założeniami  projektu wyznaczyliśmy sobie ambitne cele: 

 

 POZNAĆ TRADYCJĘ I KULTURĘ ŻYDOWSKĄ

• dowiedzieć się wiele na temat tradycji żydowskiej, aby lepiej zrozumieć losy  Żydów oraz wykorzystać tę wiedzę w szukaniu odpowiedzi na pytania o wartości uniwersalne: wolność słowa, sprawiedliwość, odpowiedzialność, dobroczynność

 

 ODKRYWAĆ WIELOKULTUROWĄ HISTORIĘ  WROCŁAWIA

• zbierać  informacje i dokumenty związane z obecnością Żydów w naszej miejscowości i regionie, przeprowadzić wywiady ze starszymi mieszkańcami, sfotografować i opisać zachowane zabytki. 

 

 PRZYWRÓCIĆ PAMIĘĆ O WIELOKULTUROWYM DZIEDZICTWIE

• stworzyć stronę internetową  o wielokulturowym dziedzictwie Wrocławia

• zaprosić mieszkańców na przedstawienie 

• przygotować  i zaprezentować prace plastyczne,

• oprowadzić innych po żydowskich zabytkach

• zorganizować dyskusję na temat praw człowieka.

 

  ZAOPIEKOWAĆ SIĘ CMENTARZEM ŻYDOWSKIM

•  sfotografować macewy, opisać  jego historię

 

 

Zgłosiliśmy się do relizacji projektu pod wpływem przeżyć związanych z opracowaniem i pokazem szkolnego projektu edukacyjnego klasy III h - spektaklu "Przetrwamy" w reżyserii pani Anny Niemirskiej.

Pracę nad nim  rozpoczęliśmy w 2015r, pragnąc upamiętnić 70 rocznicę zakończenia II wojny światowej. Chcieliśmy stworzyć co oryginalnego, czego jeszcze nie było, coś co poruszy serca  i umysły.

 Historia przedstawiana w spektaklu jest na pozór prosta. 

Opowiada o trzech dziewczynkach: Miriam (Żydówce), Ani (Polce), i Bercie (Niemce), mieszkających w jednej kamienicy i spędzających razem czas na podwórku tuż przecd wojną, w okresie II wojny światowej i po jej zakończeniu.  

Na tle wydarzeń historycznych ukazuje losy przyajciółek i ch rodzin, przeżywających strach wywołany bombardowaniami, zakazami, rozstrzeliwaniamit, głodem i likwidacją getta. Najcięższy los spotyka Miriam. Zostaje najpierw rozdzielona z koleżankami, a następnie z matką,która ratuje jej życie, ukrywając w getcie, a sama musi wrraz z innymi udać się do transportu wiozącego Żydów w nieznane. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

​

Jak kończy się ta opowieść?

Tragicznie i dobrze zarazem. Tragicznie, gdyż mieszkańcy getta giną w obozie koncentracyjnym. Dobrze, ponieważ Miriam zostaje uratowana przez polską rodzinę, która wcześniej ją odtrąciła. Po latach więź dziewczynek przejmą ich córki. 

Co chcieliśmy przekazać widzom?

Pragnęliśmy uświadomić wszystkim, że nadzieja powinna towarzyszyć nam zawsze, niezależnie od trudności, na jakie natrafiamy. Przede wszystkim jednak chcieliśmy zwrócić uwagę na wspaniałość świata dzieci, w którym liczy się tylko przyjaźń, i w którym nie ma miejsca na nietolerancję.